Jeśli jednak oprócz podawania mifepristonu, hCG podawano domięśniowo w dawce 2000 jm przez trzy dni (dzień przed, dzień i dzień po podaniu mifepristonu), krwawienie z pochwy wystąpiło w ciągu 72 godzin i ponownie 8 do 10 dni po miesiączce wywołanej mifepristonem; cykl menstruacyjny po drugim epizodzie krwawienia trwał około 28 dni. Tak więc, pomimo krwawienia z pochwy środkowo-ustnej, faza lutealna została utrzymana i cykl nie został zresetowany. Dlatego samo podawanie samego mifepristonu powodowało luteolizę; przy podawaniu hCG, menstruacje wywołane mifepristonem przez blokowanie wsparcia endometrium zapewnionego przez progesteron, ale funkcja lutealna została zachowana, a fizjologiczna luteoliza wystąpiła później w oczekiwanym czasie. Ponadto po indukowanym krwawieniu z pochwy kobiety nie były świadome obecności lub nieobecności hCG (a więc i ich faktycznej fazy cyklu miesiączkowego) przez 8 do 10 dni, dopóki nie miały (lub nie miały) drugiego epizodu krwawienie z pochwy.13 Wybór przedmiotów
Badaniami objęto 18 kobiet z prospektywnie potwierdzonym PMS. Wszyscy przyszli do naszej kliniki w odpowiedzi na ogłoszenia w lokalnych gazetach i biuletyn szpitalny lub zostali skierowani przez ich osobistych lekarzy. Wszystkie zgłaszane cykle miesiączkowe o regularnej długości, które u poszczególnych kobiet wahały się od 21 do 35 dni. Żadne nie przyjmowało leków psychoaktywnych, preparatów hormonalnych (w tym doustnych środków antykoncepcyjnych), suplementów mineralnych lub witaminowych, ani niesteroidowych leków przeciwzapalnych (wszystkie przypuszczalne sposoby leczenia PMS). Żaden z nich nie był aktualnie leczony (ani w rekrutacji, ani w czasie testów) ani w ciągu poprzedniego roku, ani w żadnej innej chorobie psychicznej w ciągu ostatnich dwóch lat, jak określono przez podanie semistrukturalnego wywiadu diagnostycznego, zmodyfikowanego harmonogramu zaburzeń afektywnych i Schizofrenia – Lifetime (SADS-L) .14 Obecność diagnozy psychiatrycznej Osi II15 nie została ustalona. Przed rozpoczęciem badania wszystkie kobiety potwierdziły czas i nasilenie objawów związanych z nastrojem, oceniając się codziennie przez trzy miesiące, stosując trzypunktową skalę wzrokowo-analogową, jak opisano w innym punkcie.16 Każda kobieta miała co najmniej wzrost 30 procent w jej średniej samoocenie negatywnych nastrojów (depresja, lęk i drażliwość) w ciągu siedmiu dni przed miesiączką, w porównaniu z ocenami dla siedmiu dni później, w co najmniej dwóch z trzech cykli podczas tego trzymiesięcznego okresu . Jak opisuje Schnurr, 17 metoda ta jest silnie skorelowana z metodą pomiaru wielkości efektu w celu ustalenia, czy kryteria nasilenia PMS zostały spełnione. Kobiety zostały wykluczone z tego badania, jeśli miały objawy nastroju w fazie folikularnej cyklu – tj. Średnia ocena nastroju po menstruacji poniżej punktu środkowego skali oceny. Kryteria te były nieco bardziej rygorystyczne niż te przyjęte przez grupę roboczą PMS Research Workshop National Institute of Mental Health (NIMH); różnice polegały na określeniu przedziału wynoszącego siedem zamiast pięciu dni przed i po miesiączce oraz wymogu nieobecności poważnych objawów pogorszenia nastroju podczas miesiączki (tj. podczas fazy pęcherzykowej)
[hasła pokrewne: babka marmurkowa z kakao, ncm rejestracja internetowa, stomatologia bemowo ]
