Skale wizualno-analogowe zostały ukończone o tej samej porze każdego wieczoru, a kobiety zostały poproszone o ocenę, jak się czuły w momencie wypełniania formularza. Zmieniony dzienny formularz oceny został ukończony w tym samym czasie, ale kobiety zostały poinformowane, że ich oceny powinny przedstawiać ocenę złożoną z poprzednich 12 godzin. Ponadto ukończyli oni następujące standardowe skale oceny w dniu, w którym pobrano każdą próbkę krwi: Inwentarz Depresji Becka, 20 miara depresji o zgłaszanym przez samych pacjentów; Inwentarz stanu lęku Spielbergera – forma państwowa, 21 miara lęku przed depresją; oraz zarówno formy jaźni, jak i obserwatora (rater) skali ocen dla zespołu napięcia przedmiesiączkowego (PMTS). 22 Ratownicy widzieli kobiety w klinice i nie byli świadomi swoich zadań grupowych. Próbki krwi pobierano każdego ranka przez pierwsze 11 dni po rozpoczęciu podawania hCG lub placebo, a następnie trzy razy w tygodniu aż do początku następnego cyklu miesiączkowego (z wyjątkiem grupy 3, w której krew była pobierana tylko do pierwszych miesiączek po podawanie placebo). Próbki krwi odwirowano, a porcje osocza zamrożono w -20 ° C do czasu testu.
Osocze progesteronu i test estradiolu
Próbki osocza badano na progesteron za pomocą metody opisanej gdzie indziej.23 Współczynniki współczynników zmienności wewnątrznaczyniowej w obszarach niskich i wysokich krzywej standardowej wynosiły odpowiednio 4,6 procent i 8,5 procent, a współczynniki zmienności między testami wynosiły 14,2 procent i 14,5 procent. . Próbki oczyszczono za pomocą chromatografii Celite i testowano na estradiol za pomocą metody opisanej gdzie indziej.24 Współczynniki współczynnika zmienności w niskich i wysokich obszarach krzywej standardowej wynosiły odpowiednio 7,5 procent i 5,2 procent, a odpowiednie współczynniki zmienności między testami były 11,6 procent i 12,3 procent. Wszystkie próbki od indywidualnej kobiety analizowano w jednym teście.
Analiza statystyczna
Dzienna ocena objawów (w skali wizualno-analogowej i dziennej oceny) była analizowana w następujący sposób: siedem dni przed gwałtownym wzrostem hormonu luteinizującego, reprezentującymi dni fazy pęcherzykowej (faza 1), porównywano z dniami 5 do 11 po podaniu mifepristonu lub placebo (faza 2). Do 5 dnia stężenia mifeprystonu w osoczu (okres półtrwania, około 24 godzin), choć nie zmierzone w tym badaniu, będą prawdopodobnie znikome. W tym porównaniu faza 2 odróżnia kobiety w grupie (z poziomem progesteronu w osoczu .3,0 nmol na litr) od osób w grupach 2 i 3 (z poziomami progesteronu w osoczu> 3,0 nmol na litr). Dzienna ocena objawów w ciągu dziewięciu dni przed wzrostem hormonu luteinizującego została również porównana z ocenami za dziewięć dni po podaniu mifepristonu lub placebo. Okres ten został wybrany do analizy, ponieważ większość kobiet w grupach 2 i 3 miała albo drugie miesiączkowanie (grupa 2), albo ich regularne miesiączki (grupa 3) w ciągu dziewięciu dni od podania mifepristonu i hCG (w grupie 2) lub placebo (w grupie 3). Codzienne oceny własne zostały porównane poprzez analizę wariancji z powtarzającymi się pomiarami, z dniem i fazą jako czynnikami wewnątrz osobnymi i grupą leczenia jako czynnikiem międzyosobniczym
[patrz też: izba pielęgniarska warszawa, galgant cena, medyk rzeszów rejestracja ]
