Dostosowywanie terapii artretyzmu w trakcie kryzysu NSAID ad

Ma rozległe i nieodwracalne deformacje stawów, przeszła wiele wspólnych operacji i miała nawracające infekcje. Krwawiący wrzód, prawdopodobnie związany z długotrwałym stosowaniem NLPZ, spowodował sześciomiesięczną hospitalizację, podczas której przeszła kilka zabiegów chirurgicznych i miała pooperacyjne infekcje ran i opóźnione gojenie. Po zwolnieniu bardzo pragnęła powrócić do terapii naproksenowej, która w przeszłości była dla niej skuteczna. Ale leki, które dały temu pacjentowi ulgę w bólu stawów, nie mogły być przepisane ze względu na oczywiste ryzyko dla bezpieczeństwa. Następnie otrzymała receptę na inhibitor COX-2, który nie powodował problemów żołądkowo-jelitowych, ale która, jak powiedziała, nigdy nie była tak skuteczna jak naproksen przy łagodzeniu bólu stawów. Niedawno oceniłem kobietę, która przerwała terapię celekoksybem – pomimo tego, że kontrolowała swój wspólny ból – z powodu dobrze nagłośnionych pytań dotyczących jego bezpieczeństwa. Jej historia medyczna obejmowała nawracające polipy okrężnicy i miała silną rodzinną historię raka okrężnicy. Niedawne badanie celekoksybu sugerujące, że zwiększa ono ryzyko sercowo-naczyniowe, również wskazuje, że może spowolnić wzrost polipów jelita grubego, co powinno zmniejszyć ryzyko raka okrężnicy u pacjenta. Doradziłem jej, aby powróciła do celekoksybu, który pozostaje dostępny do stosowania na receptę, ponieważ jego profil skuteczności i bezpieczeństwa sprzyjał jego stosowaniu u pacjenta takiego jak ona.
Jak pokazują te przykłady, istnieje wystarczająco dużo czynników, które należy wziąć pod uwagę przy wyborze leku przeciw zapaleniu stawów, aby ryzyko i korzyści były rozważane indywidualnie dla każdego przypadku przez lekarza znającego pacjenta. Dopóki nie otrzymamy danych z badań zakrojonych na szeroką skalę, co jest mało prawdopodobne, warto rozważyć korzyści osiągnięte dzięki leczeniu przeciw ryzyku zdarzeń niepożądanych, które mogą wystąpić w przypadku tradycyjnych NLPZ (tj. Działania niepożądane ze strony przewodu pokarmowego) i koksyby (tj. zwiększenie częstości incydentów sercowo-naczyniowych).
W większości przypadków dzisiaj kilka z tych leków jest nadal wypróbowanych, zanim wybrana zostanie najbardziej korzystna. Niektórzy pacjenci w mojej praktyce twierdzą, że rofekoksyb był jedynym lekiem, który działał na ból stawów. Chociaż powody takich selektywnych reakcji pozostają niejasne, sugeruje to, że ten lek miał pewne cechy, które odróżniały go wystarczająco od innych w swojej klasie, że miał wyjątkowe korzyści u niektórych pacjentów. Dziedzina farmakogenomiki jest w powijakach i prawdopodobnie miną lata, zanim w pełni zrozumiemy biologiczną podstawę tych różnic. W międzyczasie posiadanie szeregu leków do wyboru, w tym wielu czynników selektywnych względem COX-2, zwiększyłoby naszą zdolność do optymalizacji terapii.
Pacjenci z zapaleniem stawów i ich lekarzami już wcześniej omawiali niektóre z tych przyczyn. Kilka lat temu postawiono pytania o bezpieczeństwo leków stosowanych w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów, w tym leflunomidu i inhibitorów czynnika martwicy nowotworów. Ostatecznie leki te przetrwały te wyzwania i pozostają podstawą leczenia reumatoidalnego zapalenia stawów. Rzeczywiście, dostępność tych wysoce aktywnych środków uwolniła niektórych pacjentów z reumatoidalnym zapaleniem stawów od potrzeby stosowania jakichkolwiek form leków niesteroidowych. Możemy tylko mieć nadzieję, że wciąż istnieją lepsze terapie modyfikujące przebieg choroby, takie jak choroba zwyrodnieniowa stawów, aby pewnego dnia móc zaoferować naszym pacjentom nie tylko ulgę od objawów, ale rzeczywistą remisję choroby.
Author Affiliations
Dr Olsen jest profesorem badań nad artretyzmem w University of Texas Southwestern Medical Center w Dallas.

Powołując się na artykuły (12)
Zamknij Cytowanie artykułów
[przypisy: ile kosztują badania do pracy, u lekarza po niemiecku, terapia uzależnień warszawa nfz ]
[więcej w: olx chojnów, medyk rzeszów rejestracja, ultradźwięki przeciwwskazania ]