Dysfagia u pacjentów z zespołem poposiłkowym ad 5

Zwróć uwagę na pulowanie zarówno w topolach (górna strzałka), jak i pyriformie (dolna strzałka) po przełknięciu baru. W obu grupach pacjentów wideofluorografia ujawniła szereg objawów dysfagii w jamie ustnej i gardle (Tabela 3). Najczęstszym objawem dysfunkcji w obu grupach była upośledzona aktywność języka: pacjenci wymagali nieproporcjonalnej liczby gestów pompowania językiem w celu zainicjowania jaskółki. Wystąpiło to u 64 procent pacjentów z objawami i 55 procent bezobjawowych pacjentów. Niekontrolowany przepływ bolusa do gardła z powodu zaburzeń ruchów języka stwierdzono u 50% pacjentów z objawami iu 17% bezobjawowych. Jednostronny transport bolusa przez gardło był drugim najczęściej występującym objawem w grupie objawów, występującym u 57% pacjentów (ryc. A); ten znak był widoczny również w 22 procentach grupy bezobjawowej. Opóźnioną motorykę przełyku stwierdzono u 57% pacjentów z objawami iu 39% bezobjawowych pacjentów. Łączenie w kanałach i pylastych zatokach było powszechne w obu grupach pacjentów (ryc. 1B) i było obserwowane u 43% pacjentów w grupie z objawami klinicznymi. W grupie bezobjawowej 44% miało pulę w pyriformie, a 39% w pulach (ryc. 2). Obustronne gromadzenie się w pylistych zatokach, a także przelewanie się do przedsionka krtani bez aspiracji, stwierdzono tylko w grupie z objawami. Innymi częstymi objawami w obu grupach były opóźnione rozpoczęcie odruchu połykania u 43 procent pacjentów z objawami i 22 procent bezobjawowych pacjentów i opóźnione zwężenie gardła odpowiednio o 36 procent i 28 procent. Dwadzieścia osiem procent pacjentów z objawami i 11 procent bezobjawowych pacjentów miało trudności z połykaniem płynów. Łączenie w obszarze krąkowo-móżdżkowym stwierdzono u 14 procent pacjentów z objawami i 11 procent bezobjawowych pacjentów. Refluks do nosa obserwowano u dwóch pacjentów w każdej grupie, a śladowe aspiracje po połknięciu wystąpiły u jednego pacjenta w każdej grupie. Czterech pacjentów z objawami (28 procent) i sześcioma bezobjawowymi pacjentami (33 procent) miało refluks żołądkowo-przełykowy. Niespecyficzne stwierdzenie zgagi i niestrawności stwierdzono u czterech pacjentów (28%) w grupie z objawami iu sześciu pacjentów (33%) w grupie bezobjawowej. Jeden pacjent z grupy bezobjawowej nie miał żadnych objawów dysfagii na wideo-fluorografii.
Kontynuacja
Tabela 4. Tabela 4. Monitorowanie pacjentów z zespołem poposiłkowym pod kątem objawów dysfagii jamy ustnej i gardła. Rycina 3. Rycina 3. Widok boczny wideofluorogramu zofarynoksycznego 37-letniego objawowego mężczyzny. Zwróć uwagę na brak nagłośnego zejścia po jaskółce barowej, która zaciera przestrzeń vallecular (strzałka). Drogi oddechowe pozostają chronione. Ten pacjent miał minimalne aspiracje do dalszego badania dwa lata później (szczegóły w tekście).
Kolejne badania wykonano u 4 pacjentów, z których każdy miał wcześniejsze zajęcie opuszki, po do 2,5 roku (średnia, 2,0) (Tabela 4). Pacjent 1, który początkowo był bezobjawowy, nadal nie zgłaszał żadnych objawów dwa lata później, pomimo subtelnego pogorszenia oceny wskaźnika motorycznego w jamie ustnej i wyników badań połykania
[patrz też: medyk rzeszów rejestracja, ultradźwięki przeciwwskazania, ncm rejestracja internetowa ]