Co więcej, pacjenci, którzy zmarli nagle lub mieli zatrzymanie akcji serca z reanimacją, byli w stabilnym klinicznie stanie, a wielu zostało ostatnio wypisanych ze szpitala. Zatem, aby zapobiec nagłej śmierci po zawale, idealna strategia musi również uwzględniać pacjentów z lepiej zachowaną frakcją wyrzutową lewej komory (ponad 40 procent). Dyskryminujące działanie frakcji wyrzutowej lewej komory wydaje się być największe w ciągu pierwszych sześciu miesięcy po zawale mięśnia sercowego. Wśród pacjentów, którzy przeżyli ponad jeden rok, roczna stopa nagłej śmierci była nadal najwyższa w grupie z najniższą frakcją wyrzutową lewej komory, ale była dość podobna wśród trzech grup frakcji wyrzutowej, chociaż ryzyko względne pozostawało wyższe w grupach z niższa frakcja wyrzutowa. Ta obserwacja powinna być jednak łagodzona przez fakt, że pacjenci, którzy przeżyli, są już mniej zagrożeni. Funkcję komorową mierzono stosunkowo wcześnie po zawale, a u niektórych pacjentów mogło dojść do istotnego powrotu funkcji komorowej z równoczesnym zmniejszeniem ryzyka nagłej śmierci. Dodatkowy spadek frakcji wyrzutowej lewej komory może wystąpić z czasem, a ryzyko nagłej śmierci w określonym czasie po zawale mięśnia sercowego jest bardziej prawdopodobne w odniesieniu do frakcji wyrzutowej w tym czasie niż do frakcji wyrzutowej w okresie okołoporodowym.
Chociaż nasze odkrycia sugerują, że strategia leczenia większego odsetka pacjentów we wczesnym etapie i skupiania się na tych z niską frakcją wyrzutową lewej komory później może być najbardziej skutecznym sposobem minimalizowania ryzyka nagłej śmierci po zawale mięśnia sercowego, niedawno zgłoszony DINAMIT nie wykazał korzyści z wszczepienia ICD 6 do 40 dni po zawale mięśnia sercowego u pacjentów z frakcją wyrzutową wynoszącą 35 procent lub mniej i dowodem obniżonej zmienności rytmu serca. W rzeczywistości w tym badaniu obniżono wskaźnik śmierci z powodu arytmii przez wzrost częstości zgonów z innych przyczyn.19 Wyniki badania DINAMIT nie zapewniły zatem wsparcia dla wczesnego leczenia ICD w populacji wysokiego ryzyka po zawale mięśnia sercowego i podkreśliły fakt, że pacjenci o zwiększonym ryzyku nagłej śmierci od zaburzenia rytmu są również narażone na zwiększone ryzyko zgonu z innych przyczyn.
Chociaż trudno jest pogodzić brak korzyści z DINAMIT ze znacznie zwiększonym ryzykiem nagłej śmierci, które zaobserwowaliśmy we wczesnym okresie po zawale, istniało kilka istotnych różnic między tymi dwoma badaniami. Chociaż DINAMIT włączał pacjentów z niższą całkowitą frakcją wyrzutową lewej komory niż VALIANT, średni czas do zapisania wynosił 18 dni po zawale mięśnia sercowego – 13 dni później niż średnia data zakwalifikowania w VALIANT – i dlatego DINAMIT mógł wybrać dla pacjentów już w mniejsze ryzyko nagłej śmierci. Co więcej, na poziomie 7,2 procent rocznie, ogólna śmiertelność była niższa w DINAMIT niż w VALIANT. Chociaż wskaźnik zgonu z powodu arytmii w grupie kontrolnej DINAMIT był podobny do wskaźnika nagłej śmierci w badaniu VALIANT (odpowiednio 3,5% i 3,7% rocznie), rzeczywisty wskaźnik zgonu z powodu arytmii w naszym badaniu mógł być znacznie wyższy, ponieważ tylko niespodziewane zgony zostały zakwalifikowane jako nagłe, co wyklucza pacjentów ze śmiertelną arytmią podczas zawału mięśnia sercowego lub niewydolności pompy
[przypisy: apteka dr max rzeszów, chirurgia stomatologiczna warszawa, u lekarza po niemiecku ]
[hasła pokrewne: babka marmurkowa z kakao, chirurgia stomatologiczna warszawa, zdrowe przekąski dla dzieci do szkoły ]
