Nagła śmierć u pacjentów z zawałem mięśnia sercowego i dysfunkcją lewej komory, niewydolnością serca lub oboma ad 7

Alternatywnie, DINAMIT, z zaledwie 120 zgonami, mógł być statystycznie nieskutecznie wykazać klinicznie ważną różnicę między grupami, interpretacja, która sugerowałaby potrzebę dodatkowych badań nad sposobami zapobiegania nagłej śmierci z arytmią we wczesnym okresie po zawale. Nie jest jasne, czy terapie ukierunkowane na populację wysokiego ryzyka wkrótce po zawale zmniejszyłyby ryzyko nagłej niespodziewanej śmierci, ale nasze dane dostarczają uzasadnienia dla rozważenia strategii wczesnej interwencji, w tym krótkoterminowych terapii, u wybranych pacjentów z grupy ryzyka. Potwierdza to fakt, że większość naszych pacjentów (74 procent), którzy zostali wskrzeszony w ciągu pierwszych 30 dni, żyło rok. Ponadto, chociaż nasze dane sugerują, że całkowite ryzyko nagłej śmierci lub zatrzymania krążenia po resuscytacji wzrasta wraz ze zmniejszającą się frakcją wyrzutową lewej komory, nawet u pacjentów z frakcją wyrzutową przekraczającą 40 procent, ryzyko nagłej śmierci lub nagłego zatrzymania krążenia z resuscytacja była sześć razy wyższa w ciągu pierwszych 30 dni w porównaniu z rokiem, co sugeruje potencjalną rolę we wczesnej interwencji krótkoterminowej, nawet u pacjentów z niższym ryzykiem. Na przykład, gdyby można było zapobiec wszystkim nagłym zgonom, strategia leczenia wszystkich przez 30 dni i tylko tych z frakcją wyrzutową lewej komory wynoszącą 30 procent lub mniej, po 30 dniach w badaniu VALIANT, potencjalnie uniemożliwiłaby lub odłożyła 507 zgonów, jak w porównaniu do 317 zgonów z zastosowaniem obecnie zalecanej strategii leczenia tylko tych z frakcją wyrzutową wynoszącą 30 procent lub mniej niż 30 dni. Takie podejście może nie być praktyczne w oparciu o obecną technologię ICD, ale takie podejście może być praktyczne i opłacalne w przyszłości, chociaż należy zauważyć, że obecne przepisy Medicare nie zezwalają na zapłatę za leczenie ICD przed upływem 40 dni po zabiegu. zawał mięśnia sercowego.6
Należy odnotować szereg ograniczeń tej analizy. Po pierwsze, frakcja wyrzutowa lewej komory była mierzona lokalnie, a nie centralnie, chociaż miejscową ocenę frakcji wyrzutowej stosuje się do podejmowania decyzji klinicznych. Po drugie, niektórzy pacjenci, u których stwierdzono zgon, mogą nagle umrzeć z przyczyn takich jak rozwarstwienie aorty, zatorowość płucna, udar, a zwłaszcza ponowne zawałowanie; w przypadku ponownego zawału, nagła śmierć może być nadal spowodowana arytmią. Ponadto, ponieważ nasza definicja nagłej śmierci określiła wcześniejszą stabilność, mogliśmy wykluczyć wiele zgonów z powodu arytmii, które wystąpiły w przypadku zawału mięśnia sercowego lub niewydolności serca. Wreszcie, chociaż nasze dane mogą pomóc w prowadzeniu strategii interwencyjnych zmniejszających ryzyko, nie ocenialiśmy skuteczności takich strategii.
Podsumowując, wykazaliśmy, że ryzyko nagłej śmierci jest największe wkrótce po zawale mięśnia sercowego – szczególnie w ciągu pierwszych 30 dni. Ryzyko to jest największe wśród pacjentów z najniższą frakcją wyrzutową lewej komory (30 procent lub mniej), ale nawet pacjenci z wysoką frakcją wyrzutową (ponad 40 procent) są istotnie zwiększone ryzyko we wczesnym okresie po zawale, w porównaniu z późniejsze ryzyko, a dyskryminacyjny efekt frakcji wyrzutowej lewej komory zmniejsza się z czasem Chociaż nie wiadomo, czy wczesna terapia ICD zmniejszyłaby to ryzyko, biorąc pod uwagę najnowsze dane świadczące o korzyściach płynących z terapii ICD u pacjentów wysokiego ryzyka, 21 nasze dane sugerują potrzebę rozważenia wdrożenia strategii zapobiegania nagłej śmierci u wybranych pacjentów przed czasem zalecanym przez aktualne wytyczne.
[patrz też: rzadkie choroby genetyczne, poradnia małżeńska kraków, korona cyrkonowa ]
[podobne: u lekarza po niemiecku, lista oczekujących na sanatorium nfz, olx sulęcin ]