Obecne metody leczenia przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu B są nieoptymalne. W poszukiwaniu ulepszonych terapii porównywano skuteczność i bezpieczeństwo pegylowanego interferonu alfa plus lamiwudyny, pegylowanego interferonu alfa bez lamiwudyny i samej lamiwudyny w leczeniu przewlekłego zapalenia wątroby typu B. antygenem zapalenia wątroby typu B (HBeAg). Metody
Łącznie 814 pacjentów z przewlekłym wirusowym zapaleniem wątroby typu B HBeAg otrzymywało peginterferon alfa-2a (180 .g raz na tydzień) plus doustne placebo, peginterferon alfa-2a plus lamiwudynę (100 mg na dobę) lub samą lamiwudynę. Większość pacjentów w badaniu to Azjaci (87 procent). Większość pacjentów zakażono wirusem zapalenia wątroby typu B (HBV) o genotypie B lub C. Pacjenci byli leczeni przez 48 tygodni, a następnie przez kolejne 24 tygodnie.
Wyniki
Po 24 tygodniach obserwacji znacznie więcej pacjentów otrzymujących monoterapię peginterferonem alfa-2a lub peginterferon alfa-2a plus lamiwudynę niż ci, którzy otrzymali monoterapię lamiwudyną, miało serokonwersję HBeAg (32 procent vs. 19 procent [P <0,001] i 27 procent vs. 19 procent [P = 0,02], odpowiednio lub poziomy DNA HBV poniżej 100 000 kopii na mililitr (odpowiednio 32 procent vs. 22 procent [P = 0,01] i 34 procent vs. 22 procent [P = 0,003]). Szesnastu pacjentów otrzymujących peginterferon alfa-2a (osobno lub w skojarzeniu) wykazywało serokonwersję powierzchniowego antygenu hepatitis B (HBsAg) w porównaniu z 0 w grupie otrzymującej samą lamiwudynę (P = 0,001). Najczęstszymi zdarzeniami niepożądanymi były te, o których wiadomo, że występują z terapiami opartymi na interferonie alfa. Poważne działania niepożądane wystąpiły u 4 procent, 6 procent i 2 procent pacjentów otrzymujących monoterapię peginterferonem alfa-2a, terapię skojarzoną i monoterapię lamiwudyną. Dwóch pacjentów otrzymujących monoterapię lamiwudyną miało nieodwracalną niewydolność wątroby po zaprzestaniu leczenia - jeden przeszedł transplantację wątroby, a drugi zmarł.
Wnioski
U pacjentów z HBeAg-dodatnim przewlekłym zapaleniem wątroby typu B, peginterferon alfa-2a zapewnia lepszą skuteczność niż lamiwudyna, na podstawie serokonwersji HBeAg, supresji HBV DNA i serokonwersji HBsAg.
Wprowadzenie
Ponad 400 milionów ludzi na całym świecie jest chronicznie zakażonych wirusem zapalenia wątroby typu B (HBV) .1 Skuteczna terapia jest niezbędna, aby zapobiec postępowi przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu B marskości, rakowi wątrobowokomórkowemu i śmierci. Obecne wytyczne consensus z Azji, Europy i Stanów Zjednoczonych zalecają lamiwudynę, adefowir lub konwencjonalny interferon alfa w leczeniu przewlekłego zapalenia wątroby typu B.2-5 Lamiwudyna i hamują replikację HBV adefowiru i prowadzą do poprawy architektury wątroby na podstawie oceny mikroskopowej podczas terapia. Jednak tempo serokonwersji wirusa zapalenia wątroby typu B (HBeAg), punkt końcowy, który był związany z poprawionymi długoterminowymi wynikami klinicznymi, 6,7 jest na ogół niskie z tymi środkami. 8-10 Lamiwudyna i w mniejszym stopniu adefowir są również związane z lekoopornością, 8,9,11,12, co zwiększa się przy długotrwałym stosowaniu.12,13 Chociaż było bardzo niewiele bezpośrednich porównań, wskaźniki utraty HBeAg i serokonwersji konwencjonalnym interferonem alfa wydają się być nieco wyższe niż w przypadku lamiwudyny lub adefovir.5 Sprzeczne dane na temat korzyści wynikających ze skojarzenia terapii opartych na interferonie i lamiwudyny11,14,15 wskazują, że rola terapii skojarzonej w leczeniu przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu B wymaga dalszych wyjaśnień.
Konwencjonalny interferon alfa ma suboptymalną farmakokinetykę, co powoduje niewygodny harmonogram dawkowania i zmienne narażenie na lek
[więcej w: zdrowe przekąski dla dzieci do szkoły, usg olsztyn prywatnie, echo serca łódź ]
[hasła pokrewne: usg olsztyn prywatnie, rzadkie choroby genetyczne, ob cena badania ]
