Leczenie rozpoczęto w ciągu jednego lub dwóch miesięcy po biopsji wątroby. Analiza bezpieczeństwa
Zdarzenia niepożądane zostały ocenione jako łagodne, umiarkowane lub ciężkie. W przypadku wystąpienia ciężkich zdarzeń innych niż niedokrwistość, dawkę peginterferonu alfa-2b zmniejszono o 50%, a dawkę rybawiryny obniżono do 800 mg na dobę; pełne dawki zostały wznowione, gdy zdarzenie się zmniejszyło. Jeśli zdarzenie trwało, oba leki zostały przerwane. W przypadku niedokrwistości dawkę rybawiryny obniżono do 800 mg na dobę, jeśli poziomy hemoglobiny były niższe niż 9,5 g na decylitr, a rybawirynę przerywano, jeśli stężenia spadły poniżej 8,0 mg na decylitr.
Analiza statystyczna
Badanie zostało zaprojektowane jako badanie niezależności porównujące strategie standardowe i strategie o zmiennym czasie trwania. Uznano, że dane dotyczące grupy o standardowym czasie trwania dostarczyłyby niewiele nowych informacji, a doświadczenie zdobyte w ramach nowego harmonogramu zmiennego leczenia byłoby korzystne. W związku z tym dla randomizacji rozważano stosunek 3: 1, przy czym około 210 osobników zostało przypisanych do grupy o zmiennej długości i 70 do grupy o standardowym czasie trwania. Randomizację przeprowadzono centralnie, bez stratyfikacji według genotypu i metodą bloków blokowych, w których każdy blok obejmował 28 pacjentów, aby zapewnić proporcję 3: osobników w dwóch grupach leczenia. Te wielkości próbek zapewniłyby badanie z 80-procentową mocą, aby wykluczyć różnicę co najmniej 12,5%, przy założeniu 80-procentowej stopy utrzymującej się odpowiedzi wirusologicznej w każdej grupie i przy użyciu jednostronnego 95-procentowego przedziału ufności. Jeśli zaobserwowano 80% reakcję w dwóch grupach leczenia, różnica co najmniej 9,1% byłaby wykluczona. Biorąc pod uwagę bardzo wysokie wskaźniki odpowiedzi uzyskane dzięki traktowaniu standardowego czasu trwania i znacznej korzyści krótszego leczenia oferowanego przez schemat o zmiennym czasie trwania, margines nie niższej wartości wynoszący 12,5 procent uznano za akceptowalny w tym ustawieniu.
Pacjenci, którzy zrezygnowali z badania zostali sklasyfikowani jako nie posiadający odpowiedzi wirusologicznej. Pacjenci z nawrotem byli uważani za tych z testami, które były ujemne pod względem HCV RNA pod koniec terapii, ale dodatnie pod koniec obserwacji. Nie wykonano żadnych pośrednich analiz, a analizy obejmowały wszystkie randomizowane osobniki, dla których były dane wynikowe. Różnice w wyjściowej charakterystyce między dwiema grupami oceniano za pomocą testu chi-kwadrat z poprawką Yatesa dla zmiennych dyskretnych i dwustronnym t-testem z przedziałami ufności ustawionymi na 95 procent. Pierwotne porównanie dotyczyło pacjentów w standardowej grupie leczonej przez 24 tygodnie i pacjentów w grupie o zmiennym czasie trwania leczonych przez 12 lub 24 tygodnie. Pacjenci przypisani do grupy o standardowym czasie trwania podzielili się pod koniec 4 tygodnia na tych, u których RNA HCV nie było wykrywalne (wczesna odpowiedź) i tych z wykrywalnym poziomem RNA HCV (brak wczesnej odpowiedzi).
Opracowano model prognozowania utrzymującej się odpowiedzi wirusologicznej w oparciu o niewykrywalne poziomy HCV RNA w tygodniu 4, który obejmował genotyp HCV, poziomy RNA HCV, wskaźnik masy ciała, wartości aminotransferazy alaninowej oraz obecność lub brak mostkowego zwłóknienia lub marskości
[podobne: apteka dr max rzeszów, nauka o zdrowiu i chorobach człowieka, usg kolana szczecin ]
[patrz też: ośrodek rehabilitacji dziennej, izba pielęgniarska warszawa, ginekolog na nfz białystok ]
