Terapia długoterminowa z dipiwoksylem Adefovir dla HBeAg-ujemnego przewlekłego zapalenia wątroby typu B ad 6

Odbicie poziomu DNA HBV wystąpiło u dwóch z trzech pacjentów. Testy wrażliwości in vitro wykazały zmniejszenie wrażliwości, które było 2,5 do 3 razy większe niż w przypadku wirusa typu dzikiego. U jednego pacjenta z rtA181V lamiwudynę dodano do trwającej terapii adefowirem; poziomy DNA HBV w surowicy były następnie redukowane o więcej niż 2 log na mililitr. Spośród sześciu pacjentów, u których wystąpiła oporność, u czterech wystąpiła zmniejszona odpowiedź na dipiwoksyl adefowiru (obniżenie poziomu HBV w surowicy w porównaniu z wartością wyjściową, <2,5 log na mililitr). Charakterystyka choroby tych pacjentów na początku badania była podobna do ogólnej populacji pacjentów. Całkowita skumulowana stopa oporności na dipiwoksyl adefowiru wśród wszystkich pacjentów po 48, 96 i 144 tygodniach wynosiła odpowiednio 0%, 3% i 5,9%.
Bezpieczeństwo
Tabela 4. Tabela 4. Odsetek pacjentów z najczęstszymi zdarzeniami niepożądanymi i zdarzeniami nerkowymi. Działania niepożądane w tygodniach od 49 do 96 były podobne pod względem ciężkości, natury i częstości do tych w początkowym 48-tygodniowym okresie leczenia. Przynajmniej jedno działanie niepożądane zgłoszono u 58 z 79 pacjentów (73 procent) w grupie kontynuującej leczenie adefowirem, u 41 z 60 pacjentów (68 procent) w grupie placebo-adefowir iu 32 z 40 (80 procent) w grupie leczonej adefowirem. grupa placebo. Najczęstszymi działaniami niepożądanymi zgłaszanymi w grupie kontynuującej leczenie adefowirem były bóle głowy, bóle brzucha i zapalenie gardła (Tabela 4).
Badany lek przerwano z powodu działań niepożądanych u dwóch pacjentów w grupie kontynuującej leczenie adefowirem (zdefiniowane w protokole zwiększenie stężenia kreatyniny w surowicy wynoszące . 0,5 mg na decylitr [44,2 .mol na litr] i raka wątrobowokomórkowego) iu trzech pacjentów w grupa adefowir-placebo (żółtaczka, podwyższony poziom aminotransferazy alaninowej i zaburzenie skóry).
Nie zaobserwowano istotnych różnic w wartościach laboratoryjnych od 48. tygodnia, z wyjątkiem zwiększenia poziomów aminotransferazy alaninowej związanych z wycofaniem terapii dipiwoksylem adefowiru. W grupie adefowir-placebo 13 pacjentów (32,5%) miało poziomy aminotransferazy alaninowej, które były 10 razy wyższe od górnej granicy normy lub wyższej. Podwyższenie poziomu aminotransferazy alaninowej obserwowano u 6 procent pacjentów, którzy kontynuowali przyjmowanie dipiwoksylu adefowiru przez 96 tygodni. Żaden z pacjentów nie miał klinicznych objawów dekompensacji ani nie wymagał interwencji badacza. Spośród 13 pacjentów z podwyższonymi poziomami aminotransferazy alaninowej, 10 miało wzrost w ciągu 12 tygodni po ustaniu leczenia dipiwoksylem adefowiru.
Nie obserwowano ogólnych zmian stężenia kreatyniny i fosforu w surowicy. Dwóch pacjentów w grupie kontynuującej leczenie adefowirem miało potwierdzony wzrost stężenia kreatyniny w surowicy o 0,5 mg na decylitr lub więcej w porównaniu z wartością wyjściową. W jednym przypadku najwyższa wartość pozostała w zakresie prawidłowym i ustąpiła po kontynuacji leczenia. W drugim przypadku najwyższa wartość wynosiła 2,3 mg na decylitr (203,3 .mol na litr), który powrócił do normy po odstawieniu badanego leku. Jeden dodatkowy pacjent w trzecim roku miał potwierdzony wzrost stężenia kreatyniny w surowicy, który powrócił do wartości wyjściowych w ciągu ośmiu tygodni po ustaniu dipiwoksylu adefowiru.
[przypisy: leczenie nadpotliwosci, calcio forte, ob cena badania ]
[przypisy: u lekarza po niemiecku, lista oczekujących na sanatorium nfz, olx sulęcin ]