Terapia długoterminowa z dipiwoksylem Adefovir dla HBeAg-ujemnego przewlekłego zapalenia wątroby typu B

Leczenie dipiwoksylem adefowiru przez 48 tygodni spowodowało poprawę histologiczną, wirusologiczną i biochemiczną u pacjentów z przewlekłym zapaleniem wątroby typu B antygenem zapalenia wątroby typu B (HBeAg). Oceniliśmy wpływ kontynuacji terapii w porównaniu z zaprzestaniem leczenia. Metody
Sto osiemdziesięciu pięciu pacjentów z ujemnym mianem HBeAg z przewlekłym wirusowym zapaleniem wątroby typu B otrzymało 10 mg dipiwoksylu adefowiru lub placebo raz na dobę przez 48 tygodni (stosunek 2: 1). Po tygodniu 48 pacjenci otrzymujący dipiwoksyl adefowiru zostali ponownie losowo przydzieleni do otrzymywania dodatkowych 48 tygodni leku lub do przejścia na placebo. Pacjenci przypisani do placebo zostali przełączeni na dipiwoksyl adefowiru. Pacjenci leczeni dipiwoksylem adefowiru w tygodniach od 49 do 96 byli następnie poddawani dalszej terapii. Pierwszorzędowymi punktami końcowymi były zmiany w poziomie wirusa zapalenia wątroby typu B (HBV) i poziomów aminotransferazy alaninowej.
Wyniki
Leczenie dipiwoksylem adefowiru powodowało medianę obniżenia poziomu HBV DNA w surowicy wynoszącego 3,47 log kopii na mililitr (w skali bazowej 10) w 96 tygodniu i 3,63 log kopii na mililitr po 144 tygodniach. Poziom DNA HBV był mniejszy niż 1000 kopii na mililitr u 71 procent pacjentów w 96. tygodniu i 79 procent w 144. tygodniu. U większości pacjentów, którzy zmienili dipiwoksyl adefowiru na placebo, utracono korzyść z leczenia (mediana zmiany w HBV Poziom DNA od linii bazowej, -1.09 log kopii na mililitr, tylko 8 procent pacjentów miało poziomy poniżej 1000 kopii na mililitr w tygodniu 96). Działania niepożądane w tygodniach od 49 do 144 były podobne do tych w ciągu pierwszych 48 tygodni. Mutacje oporności rtN236T i rtA181V zidentyfikowano u 5,9% pacjentów po 144 tygodniach.
Wnioski
U pacjentów z przewlekłym wirusowym zapaleniem wątroby typu B HBeAg korzyści osiągnięte po 48 tygodniach dipiwoksylu adefowiru zostały utracone po przerwaniu leczenia. U pacjentów leczonych przez 144 tygodnie utrzymywano korzyści, z rzadkim pojawieniem się oporności na wirusy.
Wprowadzenie
Szacuje się, że 400 milionów ludzi na całym świecie jest przewlekle zakażonych wirusem zapalenia wątroby typu B (HBV). Jeden milion umiera każdego roku z powodu powikłań infekcyjnych, w tym marskości wątroby, raka wątrobowokomórkowego lub obu. Wirusowe zapalenie wątroby typu B antygen HBeparginalny B oznacza późną fazę w przebiegu zakażenia HBV.2 Mutacje w regionach promotorów wstępnych regiony rdzeniowe promotora lub oba, które zapobiegają tworzeniu HBeAg, są wybierane podczas lub po utracie HBeAg i serokonwersji do przeciwciała przeciwko HBeAg (anty-HBe). Przewlekłe zakażenie HBeAg-ujemnym przewlekłym zapaleniem wątroby typu B charakteryzuje się okresowymi okresami zaostrzenia i spoczynku. Często występuje po agresywnym przebiegu choroby, z niskim odsetkiem spontanicznego powrotu do zdrowia.2-4 Dane epidemiologiczne sugerują, że mediana częstości występowania przewlekłego wirusowego zapalenia wątroby typu B z ujemnym mianem HBeAg różni się znacznie, od 14 procent w Stanach Zjednoczonych i Europie Północnej do ponad 33 procent w rejonie Morza Śródziemnego, przy coraz większej powszechności na całym świecie.3
Aktualne opcje terapeutyczne obejmują leczenie interferonem alfa, lamiwudyną i dipiwoksylem adefowiru. Celem leczenia jest supresja HBV DNA, normalizacja poziomów aminotransferazy alaninowej i redukcja zapalenia martwicy wątroby
[patrz też: zdrowe przekąski dla dzieci do szkoły, galgant cena, calcio forte ]
[hasła pokrewne: usg olsztyn prywatnie, rzadkie choroby genetyczne, ob cena badania ]