Kiedy znaleźli się w szpitalu, zachowywali się normalnie i utrzymywali, że głosy ustały. Lekarze opiekujący się nimi uważali swoje protesty za normalność za dowód nieprawidłowości i nie chcieli ich uwolnić. Aby dodać obrazę do obrażeń, Rosenhan ogłosił następnie, że kolejna grupa pseudo-pacjentów zostanie przedstawiona szpitalom psychiatrycznym w pobliżu, po czym nastąpiła epidemia diagnozowania pseudopacjentów – którzy nigdy nie istniały. Rose jest bardzo krytyczna wobec ekscesów psychofarmakologii, może zbyt wiele. Poświęca on znaczną przestrzeń na stosowanie stymulujących leków, takich jak Ritalin (metylofenidat) w leczeniu zespołu nadpobudliwości psychoruchowej. Odpowiednio kwestionuje, w jaki sposób można zdiagnozować jako chorobę stan charakteryzujący się tym, że dziecko jest bardziej aktywne lub poświęca mniej uwagi niż większość dzieci w klasie. Jest wątpliwy w rzeczywistość zaburzenia, które jest diagnozowane w Anglii na poziomie 1/10 w Stanach Zjednoczonych. Łatwo wyśmiewać dziedzinę psychiatrii, gdy diagnoza jest dokonywana na podstawie nieprawidłowego zachowania, a nie czegoś konkretnego, takiego jak infekcja bakteryjna. Prawdą jest również, że diagnozy psychiatryczne zależą od mody, zwłaszcza od dostępnych nowych leków. Tak więc, kiedy lit wprowadzono do leczenia manii we wczesnych latach 1960-tych, diagnoza tego stanu zwiększyła się średnio w ciągu dwóch lat. Niemniej jednak, najbardziej krytyczni badacze psychiatryczni zgodziliby się, że zaburzenie dwubiegunowe jest chorobą i że istnieje prawdziwa rzeczywistość leżąca u podstaw co najmniej znacznej liczby przypadków zespołu nadpobudliwości psychoruchowej.
Rose jest na najlepszej drodze, kiedy integrując ogromną wiedzę, rzuca światło na ograniczenia w naszym korzystaniu z istniejącej neuronauki do kontrolowania, przewidywania i usprawiedliwiania zachowania. Na przykład recenzuje badania wykazujące, że nieprawidłowe odmiany genu enzymu oksydazy monoaminowej, które rozkładają neuroprzekaźniki, takie jak serotonina i dopamina, predysponują osoby do agresywnych zachowań. Czy posiadanie takiego genu zostanie wykorzystane w sądzie, aby usprawiedliwić morderstwo. Omawiając rolę determinizmu jako związku między mózgiem a zachowaniem, Rose cytuje Francisa Cricka, który utrzymuje, że jesteśmy tylko garstką neuronów , podczas gdy Rose argumentowałaby, że nasza wolna wola i indywidualna odpowiedzialność są niezależne od szczegółów molekularnych genów i neuronów.
Podsumowując, Rose wniosła ogromny wkład do literatury. Jego książka zainteresuje zarówno świeckich, jak i profesjonalnych czytelników, naukowców, filozofów i każdego, kto jest ciekawy działania mózgu i obietnicy i zagrożeń, jakie badania mózgu mają na przyszłość.
Solomon H. Snyder, MD
Johns Hopkins Medical School, Baltimore, MD 21205
[email protected] edu
[hasła pokrewne: ob cena badania, poradnia małżeńska kraków, proteza częściowa osiadająca ]
[podobne: usg kolana szczecin, echo serca łódź, apteka dr max rzeszów ]
