Szacunki przeżywalności Kaplan-Meier wśród pacjentów, którzy otrzymali adiuwant Vinorelbine plus Cisplatynę i ci, którzy są samotnie obserwowani. Wartości P opierają się na dwustronnych analizach statystycznych różnic między grupami terapeutycznymi po randomizacji. Nawrót udokumentowano u 206 pacjentów (42,7%) – 87 w grupie przypisanej winorelbinie i cisplatynie (36,0%) oraz 119 w grupie obserwacyjnej (49,6%) (p = 0,003). Szacunki czasu wolnego od nawrotu według Kaplana-Meiera przedstawiono na rycinie 1A. Chemioterapia znacznie wydłużyła czas przeżycia bez nawrotów w porównaniu z obserwacją (współczynnik ryzyka nawrotu, 0,60; przedział ufności 95%, 0,45 do 0,79; P <0,001). Średni czas przeżycia bez nawrotu choroby wynosił 46,7 miesiąca w grupie obserwacyjnej i nie został osiągnięty w grupie otrzymującej chemioterapię w momencie zamknięcia bazy danych. Pięcioletnie okresy przeżycia wolnego od nawrotu wynosiły 61 procent (przedział ufności 95 procent, 54 do 68 procent) w grupie winorelbina-cisplatyna i 49 procent (przedział ufności 95 procent, 42 do 55 procent) w grupie obserwacyjnej (P = 0,08). Zastosowanie stratyfikowanego modelu Coxa wykazało, że tylko chemioterapia (P <0,001) i płaskonabłonkowe cechy histologiczne (P = 0,002) były związane ze znacząco przedłużonym czasem przeżycia bez nawrotów.
W sumie 197 pacjentów (111 w grupie obserwacyjnej i 86 w grupie chemioterapeutycznej) zmarło, gdy baza danych była zamknięta. Osiemdziesiąt dwa procent z nich zmarło z powodu nawracającego raka płuca (92 w grupie obserwowanej i 70 w grupie otrzymującej chemioterapię), 5% z drugiej choroby nowotworowej (odpowiednio 5 i 4), a 12% z innych przyczyn (11 i 13, odpowiednio). Spośród 11 pacjentów w grupie obserwacyjnej, którzy zmarli z innych przyczyn, 6 zmarło z powodu zawału mięśnia sercowego, 2 z powodu zatorowości płucnej, 2 z zaostrzenia przewlekłej obturacyjnej choroby płuc i z pękniętego tętniaka aorty. Spośród 13 pacjentów z grupy winorelbino-cisplatyna, którzy zmarli z innych przyczyn, 6 zmarło z powodu zawału mięśnia sercowego, 2 z powodu zatorów płucnych, z przewlekłej obturacyjnej choroby płuc, z krwawienia z przewodu pokarmowego, z udaru mózgu i 2 z toksyczności alkoholu.
Figura 1B pokazuje oszacowania Kapłana-Meiera dotyczące całkowitego przeżycia. Mediana przeżycia po chemioterapii była istotnie wydłużona, po 94 miesiącach (95-procentowy przedział ufności, 73 – nieosiągnięty), w porównaniu z 73-miesięcznym (95-procentowy przedział ufności, 48 – nieosiągnięty) w grupie obserwacyjnej (współczynnik ryzyka 0,69; 95-procentowy przedział ufności, 0,52 do 0,91, P = 0,009; P = 0,04 po dostosowaniu do analiz pośrednich). Całkowita przewaga w zakresie przeżycia wyniosła 15 punktów procentowych w ciągu pięciu lat – 69 procent (95 procent przedziału ufności, 62 do 75 procent) w grupie winorelbina-cisplatyna i 54 procent (przedział ufności 95 procent, 48 do 61 procent) z samą obserwacją (P = 0,03).
Analiza podgrup zgodna z czynnikami stratyfikacji nie wykazała istotnej statystycznie poprawy ogólnego czasu przeżycia wśród pacjentów z niedrobnokomórkowym rakiem płuca stadium IB w grupie chemioterapeutycznej w porównaniu z grupą obserwacyjną (P = 0,79) (ryc. 1C)
[podobne: leczenie nadpotliwosci, ośrodek rehabilitacji dziennej, gabinet ortodontyczny warszawa ]
[podobne: u lekarza po niemiecku, lista oczekujących na sanatorium nfz, stomatologia bemowo ]
